Można wyróżnić dwa podstawowe rodzaje linii energetycznych: linie napowietrzne i linie kablowe. Różnią się one sposobem prowadzenia. Linie napowietrzne składają się z przewodów montowanych na wolnym powietrzu, przymocowywanych do wsporników (słupów) lub innych konstrukcji. Linie kablowe są zaś prowadzone najczęściej pod ziemią, a także w specjalnych kanałach kablowych, rurach, na ścianach i rozmaitych konstrukcjach.

Linie energetyczne napowietrzne

Linie energetyczne napowietrzne są wciąż najpopularniejsze przede wszystkim ze względu na łatwiejszą i tańszą budowę. Najłatwiej prowadzi się je przez rozległe tereny pozbawione zabudowań lub z rzadką zabudową. Izolację w liniach napowietrznych stanowi powietrze atmosferyczne. Są one jednak narażone na rozmaite warunki pogodowe i co do zasady bardziej podatne na awarie od linii kablowych.

Linie energetyczne napowietrzne dzieli się na trzy kategorie w zależności od napięcia znamionowego i odległości, na które przesyłana jest energia:

• kategoria I – linie o napięciu znamionowym powyżej 200 kV (linie najwyższego napięcia);
• kategoria II – linie o napięciu znamionowym 110 kV (linie wysokiego napięcia);
• kategoria III – linie o napięciu od 10 do 30 kV (linie średniego napięcia, stosowane w lokalnych liniach rozdzielczych).

Warto przy tym zaznaczyć, że ze względu na rosnące zapotrzebowanie na energię elektryczną buduje się linie energetyczne napowietrzne (https://www.eltelnetworks.pl/oferta/linie-energetyczne/) o coraz wyższym napięciu – nawet powyżej 1100 kV. W Polsce linią o najwyższym napięciu (750 kV) jest linia Widełka – Chmielnicka. Łączy stację elektroenergetyczną 750/400/110 kV „Rzeszów” w miejscowości Widełka z elektrownią jądrową Chmielnicka na Ukrainie. Linia ta jest jednak wyłączona z eksploatacji od 1993 roku.

Linie energetyczne można podzielić przede wszystkim ze względu na ich napięcie. W przypadku linii napowietrznych determinuje ono również wysokość, na której prowadzone są przewody i minimalną odległość od obiektów krzyżowanych. Linie wysokiego napięcia łatwo poznać po kilkunastometrowych i kilkudziesięciometrowych słupach.

Linie energetyczne kablowe

Drugi rodzaj linii energetycznych to linie kablowe, prowadzone najczęściej pod poziomem gruntu. Są one nieco trudniejsze i droższe w projektowaniu oraz budowie, mogą również stwarzać problemy w zakresie naprawy czy wymiany. Dzięki nim można jednak doprowadzić prąd nawet do terenów silnie zurbanizowanych czy w miejsca o wysokich walorach krajobrazowych. Tego typu linie energetyczne są niewidoczne i mniej uciążliwe dla otoczenia, a jednocześnie lepiej chronione przed oddziaływaniem warunków atmosferycznych. Dlatego zwykle odznaczają się mniejszą awaryjnością. Linie kablowe również można podzielić ze względu na napięcie (średnie, wysokie, najwyższe), a także ze względu na rodzaj konstrukcji lub izolacji.

Oznaczenia linii energetycznych

Poszczególne rodzaje linii energetycznych są oznaczane symbolami związanymi z ich napięciem znamionowym. Pod tym względem wyróżniamy:

• NN – sieć najwyższych napięć,
• WN – sieć wysokiego napięcia,
• SN – sieć średniego napięcia,
• nn – sieć niskiego napięcia, dostarczającą energię elektryczną do indywidualnych odbiorców.

Ponadto każda linia ma swoje indywidualne oznaczenia. Sposób ich nadawania nie jest normowany i zależy od operatora. Najczęściej nadaje się liniom unikalne numery, a także opisuje się je nazwami miejscowości lub stacji, które łączą.